Dag 12

We kruipen richting het einde van de reis en het tempo van reizen neemt duidelijk af

We hebben dagelijks meer vrije tijd om even lekker bij te komen, te shoppen of zelf gekozen activiteiten te ondernemen. De meeste zieken zijn weer op 80% en dat is maar goed ook want we hebben vandaag weer een lange busreis naar Pokhara op het programma staan.

Rond 07.30 uur nemen we afscheid van de inwoners van de gemeenschap waar we zijn verbleven. De ontbijtpakketjes met pannenkoeken stonden vanmorgen vroeg al voor ons klaar. De rit blijkt uitermate hobbelig en zelfs degenen met de sterkste maag hebben het af en toe moeilijk. Doordat Nepal tijdens Covid vrijwel geen inkomsten uit toerisme had zijn de wegen ontzettend verslechterd de afgelopen twee jaar en was er geen geld voor onderhoud. Je ziet langs de weg dat er inmiddels weer keihard gewerkt wordt om weer op het oude niveau te komen en zelfs verder dan dat.

We stoppen tijdens de lunch bij een restaurantje dat schitterend uitzicht geeft over de rivier tussen de bergen. Het gletsjerwater reflecteert prachtig in het zonlicht. Ik zou zo een maand in dit land kunnen rondtrekken. Met een brace om is het iets lastiger omdat er weinig vlakke stukken zijn. Ik ben inmiddels volleerd trappenloper met krukken en dat is überhaupt nodig om hier de toiletten te kunnen bereiken.

Inmiddels heeft Roberta een uitgebreide lunch besteld, terwijl we instructies hebben gekregen om het kort te houden. Roberta is een 49-jarige Italiaanse die ooit voor 3 maanden naar Londen ging om vervolgens te blijven hangen en in Londen een gezin te stichten. Roberta is inmiddels haar simkaart kwijt, kwam twee dagen te laat in India voor de tour, is koopziek en grijpt ieder moment aan om te shoppen, maakt foto's van suikerpotjes en verteld iedereen die het wil horen over haar spirituele reis langs Shakra's en het ontdekken van haar Yoni. Haar lach is aanstekelijk en ze heeft een hart van goud, dus de groep neemt haar streken voor lief.

Voordat we in Pokhara zullen aankomen hebben we nog een tussenstop bij een organisatie die wordt ondersteund door G-adventures (onze reisorganisatie). De organisatie zet zich in voor vrouwen die het slachtoffer zijn geworden van mensensmokkel en worden gedwongen te werken in de prostitutie of ander zwaar werk. De mensensmokkelaars gaan gewiekst te werk en halen hun slachtoffers met valse beloftes uit bergachtige gebieden, zonder internet en educatie. We krijgen hier een korte kookles en vervolgens een presentatie die bij alle groepsleden een diepe indruk achterlaat.

Rond 17.30 uur komen we eindelijk aan in Pokhara en krijgen we met Alistair en Helena een korte rondleiding door het centrum. Het lopen met de brace gaat iedere dag beter en ook houd ik het langer vol. Pokhara is een hippie-achtig stadje dat veel backpackers trekt door de gezelligheid en het Westerse sausje dat over de stad hangt. Koffietentjes met geweldige cappuccino's, Europese lunch en ontbijtjes (waar iedereen na twee weken curry, thali en naan duidelijk aan toe is) en veel kroegen en pubs. Vergelijkbaar met Changmai en Pai, voor de mensen die in Thailand zijn geweest.

Tijdens de busreis hebben we met onze Duitse vrienden topoverleg gehad. We zijn er namelijk achtergekomen dat de vlucht die we door Himalaya's hebben geboekt, er één is die gedaan wordt met een klein vliegtuigje. Echter hadden wij een helikoptervlucht op het oog. Een helikoptervlucht is een stuk prijziger omdat er maar 5 mensen in passen. Al snel zijn we het erover eens dat het een once-in-a-lifetime ervaring is en daarom boeken we een privé helikopter op de laatste dag van onze trip. De andere vlucht kunnen we kostenloos annuleren. Omdat we met vier zijn, hebben we dus nog een plek over in de helikopter en Alistair en ik hebben tegelijk hetzelfde idee. Tijdens deze reis zijn we met Alistair, Helena, Davey, Nick en onze vriend Danny een groep in een groep. We weten echter dat Danny op budget reist en daarom willen we hem een waanzinnige ervaring deels cadeau doen. De helikopter met 4 personen is iets goedkoper dan een helikopter met 5 personen, dus we bieden hem aan om voor dat aanvullende bedrag, hetgeen echt een waanzinnige deal is, mee te gaan op deze geweldige trip. Na kort nadenken hapt hij toe en dus stappen we zaterdag met z'n vijven in de helikopter richting het Everest Basecamp op 5500 meter hoogte. Op de laatste dag het hoogtepunt van de trip , letterlijk en figuurlijk.

Hoe hecht de groep is blijkt vanavond ook weer. Met onze Duitse vrienden zitten we al snel aan een ijskoud biertje en een heerlijke pizza in Busy Bee, the place to be in Pokhara. Als we een foto posten in de WhatsApp-groep schuift binnen 15 minuten iedereen aan en zitten we met z'n allen te genieten van de livemuziek, het eten en de ijskoude drankjes. Heerlijk om even te relaxen. Als de vermoeidheid controle over ons neemt, gaan we naar bed. Morgenochtend lekker uitslapen.

Dag 13

Een aantal groepsleden staan vroeg op om de zonsopgang te zien vanaf een nabij gelegen berg. Echter zijn de vooruitzichten voor het weer slecht en is de kans groot dat er niets te zien is. Wij besluiten daarom lekker uit te rusten en niet mee te gaan. We blijven lekker tot 10 uur liggen en zien dan op WhatsApp dat de vroege vogels een heerlijk ontbijtentje hebben gevonden. Rond 11 uur sluiten we daar aan voor een brunch, een echte cappuccino en een heerlijk ontbijt met vers brood, ei en avocado. No place like home. Op de berg bleek inderdaad helemaal niets te zien door de mist, dus we zijn blij dat we zijn blijven liggen. Na de brunch gaan we met een groot deel van de groep naar het op een steenworp afstand gelegen meer om in het middagzonnetje een relaxed boottochtje te maken. Er wordt veel gelachen, de sfeer is ontspannen.

Ik ben redelijk vermoeid door het vele lopen van de avond ervoor. M'n kuit en bovenbeen vertonen langzaam weer tekenen van leven, maar het vele lopen eist wel even z'n tol. Ik blijf daarom lekker achter in de hotelkamer en Davey gaat op pad met Alistair en Helena om te shoppen. Rond een uur of half vier ga ik weer naar hetzelfde tentje voor een nieuwe ronde cappuccino's. Binnen 5 minuten heb ik Davey gespot tussen het winkelde publiek en al snel sluiten zij ook aan voor een welverdiende versnapering. Trots worden de schoenen, klankschaal, jurken en oorbellen getoond.

Voor de helikoptervlucht hebben we warme jassen nodig en hier worden goede namaak NorthFace jassen verkocht. We gaan dus met z'n allen op pad om een nieuwe jas te scoren. Binnen 10 minuten ben ik eruit, maar Alistair is nogal besluiteloos. Aangezien shoppen één van mijn favoriete hobby's is, hobbel ik er gezellig achteraan. Vlak voor etenstijd is iedereen geslaagd en gaan we voor een typisch Nepalees gerecht: pizza.

Na het eten sluiten we af met een koude goudgele rakker in The Irish Pub. Vóór 21 uur zijn we terug op de hotelkamer om te genieten van de warme douche (die zijn spaarzaam deze reis) en nog even wat bewegingsoefeningen voor m'n pootje. Morgenochtend om 07.15 in de bus voor de laatste sessie richting het eindpunt: Kathmandu.