Dag 1

Na nog lekker wat relaxen in het zonnetje in de tuin bij ons eerste hotel, bestellen we een Uber. Die komt binnen 3 minuten aan en voor we het weten staat het hotelpersoneel onze tassen al in te laden. 1 omdat ik natuurlijk met krukken loop en 2 het hier echt in de cultuur zit om behulpzaam te zijn. De Indiaase cultuur is ontzettend servicegericht.

Aangezien we in de nacht zijn aangekomen en verder in het hotel zijn gebleven worden we nu pas geconfronteerd met de eerste cultuurshock. Toeteren is als een tweede taal in India die iedereen begrijpt. Twee korte toetertjes is vrolijk hallo zeggen, één korte om te vragen of je langs mag, één middellange om aan te geven dat je eraan komt en de welbekende lange claxon om aan te geven dat je jouw medeweggebruiker geen leuke vent vindt.

Aangekomen bij het volgende hotel blijken we als laatste in te checken van de groep. Wel prima op tijd maar iedereen is er al. Altijd even spannend om te zien wat voor soort mensen je mee op pad gaat de komende twee weken. Onze gids praat alvast even kort met ons en stelt ons gerust. Hij heeft van alles geregeld om ons de trip zo aangenaam mogelijk te maken zoals: hotelkamers op de begane grond, rolstoel tijdens excursies waar mogelijk en een laag bed in de overnight trein waarmee we zullen reizen. Kortom, met alles is rekening gehouden. Ook is hij gelijk eerlijk en zegt dat er een aantal momenten zullen zijn dat we veel moeten lopen en dat ik dan niet mee kan. Fair enough en wisten we van tevoren.

Op dat moment staan we nog in de lobby en komt er een Duits stel aangelopen dat ook bij onze groep hoort. Alistair en Helena. Zodra we op de kamer zijn zegt Davey: dat wordt mijn vriendin. Het klikt direct heel erg goed, dus ook dat is super fijn. Na het welbekende voorstelrondje en het delen van andere belangrijke informatie gaan we naar een dichtbij gelegen restaurant. Prettige aan het reizen met een gids is dat hij ook de juiste plekken kent waar hygiënisch wordt gewerkt om het risico op de "Dehli-belly" tot een minimum te beperken. Baghu (naam van onze gids) regelt voor Davey en mij een tuktuk zodat wij niet hoeven te lopen naar het restaurant. Een korte rit in een tuktuk voelt als een dagje achtbanen in Walibi. Toeteren voor het vaderland, manoeuvreren tussen het andere verkeer door, een verlaten stinkend steegje door en het gevoel hebben dat je ieder moment in de zijkant van je tuktuk gereden kunt worden.

Het restaurant is super gezellig ingericht, direct raak je met je reisgenoten in gesprek over waar ze vandaan komen, welke landen ze hebben gezien, wat voor werk ze doen en hoe hun familie eruit ziet. Kortom, stiltes vallen er niet terwijl de Indiaase biertjes rijkelijk vloeien. De geuren, kleuren en smaken van alle gerechten zijn echt waanzinnig. Alleen al voor het eten moet je eens in je leven naar India. Na een even doldwaze rit in de tuktuk terug naar het hotel gaan we direct op stok. Iedereen is moe van alle indrukken.

Dag 2

De volgende ochtend zitten we om 8 uur in de bus waarmee we de eerste week door India zullen reizen. Na een rondrit van een uur door New Dehli om nog even de belangrijkste bezienswaardigheden te bekijken, gaan we snel door richting Jaipur. De rit zal ongeveer 6/7 uur duren afhankelijk van het verkeer. Onderweg zullen we ook lunchen. De jetlag hebben we ook nog wel wat last van dus af en toe dommelen we wat in tijdens de rit.

Jaipur staat bekend als de roze stad vanwege de vele roze gebouwen die daar te vinden zijn. Sinds 2019 staat de stad op de Unesco-Werelderfgoedlijst.In het midden van de 19e eeuw was de binnenstad te klein geworden voor de groeiende bevolking. Ondermaharadja Ram Singh IIwerd begonnen met de aanleg van wijken buiten de stadsmuur. Ter gelegenheid van het bezoek van deprins van Walesin 1876 werd de stad roze geschilderd, traditioneel de kleur van de gastvrijheid onder deRajputs. De kleur van de oude binnenstad is tot op de van vandaag dus nog steeds roze en daar dankt Jaipur dus ook de bijnaam aan.

Bij aankomst in Jaipur gaan we eerst naar het hotel waarna de groep op wandeling gaat door de oude binnenstad en degenen die dat willen mogen deelnemen aan een Bollywood dansles. Ook kunnen zij vliegeren vanaf het dak van het restaurant waar we die avond zullen eten. Helaas zit de wandeling er voor mij nog niet in dus blijf ik achter in het hotel om even bij te tanken. Later op de avond voeg ik me weer bij de groep in het restaurant. Een paar uur later zit Davey vol met verhalen over wat ze allemaal hebben gezien en meegemaakt. Je beleefd zoveel in een hele korte tijd tijdens een georganiseerde reis. Je hoeft niets zelf uit te zoeken en je komt op de beste plekjes, dat is zeker een groot voordeel. Het restaurant is op een rooftop waar ik gemakkelijk met de lift omhoog kan. Fantastisch uitzicht en mooi om de honderden vliegers boven de stad te zien zweven. Je zintuigen worden hier op iedere mogelijke manier geprikkeld.

Dag 3

Vandaag weer een druk programma voor de boeg. Nog steeds last van de jetlag helaas, dus ik merk als snel dat ik moe aan de dag begin en dat het lichaam hard aan het werk is met herstel van m'n been. Dat mag de pret uiteraard niet drukken. Afgelopen nacht is er een giga storm over Jaipur heen getrokken, het onweer was letterlijk oorverdovend en de elektriciteit viel meerdere keren weg. Om 6 uur in de ochtend staan we klaar om te vertrekken richting de plek waar we een vaart in de heteluchtballon zullen maken. Aangezien het een vrij prijzige aangelegenheid is besluiten alleen Alistair en Helena met ons mee te gaan. Rond 07.00 komen we bij het veld aan en al snel mag ik met m'n pootje op audiëntie bij de piloot. Gezien de afgelopen storm en het winderige weer op dat moment kan hij geen zachte landing garanderen. Mijn ballonvaart houdt dus al op voordat die begonnen is. De ballon wordt verder gereed gemaakt en al gauw komt voor Davey en de anderen ook slecht nieuws, de wind is te hard dus de hele vlucht wordt afgeblazen. Natuurlijk ontzettend balen, maar safety first. We sluiten een pact om het over een tijdje in Turkije nogmaals met z'n vieren te gaan proberen.

Een beetje een roerige ochtend dus en helaas ook wat uren slaap misgelopen hierdoor. Zodra we terug zijn nemen we een ontbijtje en moeten we ons alweer klaarmaken voor de volgende trip: het Amber Fort op één van de heuvels bij Jaipur. Ik heb de mazzel dat de bus ook nog even door het oude centrum rijdt en Baghu steekt speciaal voor mij nog even van wal over wat er allemaal te zien valt.

Het Amber Fort is alleen te bereiken met een jeep en bovenop is voor mij een rolstoel geregeld en een mannetje die er zijn beroep van heeft gemaakt om gehandicapten zoals ik door het fort te duwen. Tijdens de trip door het fort begrijp ik al snel waarom. Ik ga met 2 wielen van de grond en af en toe door twee man sterk over drempels, traptredes en redelijk steile opritjes van af en toe 50 meter lang. Achterstevoren, op m'n rug, half uit de stoel hangend. Ik ben weer even terug in De Efteling.

Terug uit het fort stappen we weer in de bus, stoppen nog even snel bij een drijvend kasteel voor de nodige injectie aan Insta foto's voordat we verder gaan naar de wat meer toeristische plekjes waar edelstenen worden geslepen en waar wordt uitgelegd hoe textiel wordt bedrukt. Davey gaat lekker mee op de shopping spree terwijl ik even languit ga achterin de bus. Voor mij is deze dag even te intens en dus moet ik de verhalen overbrengen middels de overlevering van Davey. De buit: een delicaat kettinkje met paarse edelsteentjes en een zelf bedrukt stukje textiel. Geen gekke score.

Hierna staat er nog een afsluitende activiteit op het programma die in het teken staat van astrologie. Jaipur heeft een rijke geschiedenis in astrologie die terug gaat naar de tijd van de eerste Maharadja's. Onze gids heeft speciaal voor ons een professor op de kop getikt die ons alle ins and outs verteld over de astrologische instrumenten die we voor ons zien op de binnenplaats van het museum. Hij weet aan de hand instrumenten door inval van het zonlicht op de minuut precies aan te geven hoe laat het is. Heel gaaf. Ook geeft hij handlezingen voor 1000 Roepies voor degenen die daar geïnteresseerd in zijn. Davey gaat ervoor. De slotsom: er zit vertraging in het krijgen van kinderen, Davey is creatief, ondernemend en eigenwijs, zal succesvol worden buiten haar geboorteplaats en met een rustige en wijze man trouwen die een adviserende rol in z'n leven zal vervullen. Vooral dat laatste is spot on.

Ik ben echt doodop van de dag en besluit terug te gaan naar het hotel waar ik wat slaap ga inhalen en mezelf te goed doe aan de zoveelste butterchicken. Butterchicken komt inmiddels uit iedere porie van m'n lijf. Davey en de groep gaan naar de bioscoop om een Bollywood film te kijken en dat blijkt ook een beleving op zich. Er speelt een actiefilm vol met marteling (Davey's favoriete genre) en de zaal wordt wild van opwinding, terwijl de kleine kinderen niet durven te kijken en de baby's krijsend op de schoot liggen. De praktijken van de Indiaase PRI-therapeuten zullen voorlopig goed gevuld blijven.

Als de groep terugkomt bij het hotel lig ik al op één oor. Hopend op een goede nacht en dan morgen naar Agra voor één van de highlights: De Taj Mahal.