Ik weet dat jullie met smart zitten te wachten op onze nieuwste blog, dus hierbij direct de weekendeditie.

Pffff jongens, wat een verhaal. Nu ruim twee weken geleden een scheur in mijn achillespees. De dokter was vrij snel onverbiddelijk. Er kon een streep door de streep door de reis naar India. Met andere woorden een hele dikke streep. 6-8 weken gips en dan weer langzaam het bewegen oppakken. De gedachten aan 8 weken gips was gekmakend. Als vanzelf was ik al snel op de golven van het internet aan het surfen op zoek naar alternatieve methodes. En al snel bleek dat de behandeling van het Dijklander Ziekenhuis echt oldskool was. Zo snel mogelijk binnen de beperkingen bewegen is het devies voor een vlot herstel met het beste resultaat. De academische ziekenhuizen in Nederland werken al met de zogenaamde Vacoped. Een verstelbare brace waarmee je al snel weer kunt lopen en daarmee het herstel een boost geeft. En...in het verlengde daarvan zag ik direct een mogelijkheid om toch op reis te kunnen. We gaan voor het eerst op een georganiseerde rondreis en ook de reisagent gaf aan dat het moet kunnen en dat ik wellicht 2 uitstapjes zou moet skippen. Kan ik prima mee leven. Anders had ik thuis uiteindelijk ook gewoon weer aan het werk hebben gemoeten en dan zit ik liever met m'n pootje in een zonnig oord.

Het idee werd als snel een halt toegeroepen toen ik 5 dagen later mijn gipsspalk liet verwijderen voor het volgende gips. Ik stelde voor om de brace te gaan gebruiken. Nog nooit hadden ze ervan gehoord in het Dijklander en ook als ik zelf de brace zou aanschaffen wilden ze mij niet verder helpen als ik voor de brace zou kiezen. Eenmaal thuisgekomen in het nieuwe gips heb ik natuurlijk direct de brace besteld. Bij een bevriende fysio een afspraak gemaakt om de woensdag vóór vertrek de brace aan te meten in aanwezigheid van een specialist van het bedrijf dat de brace in Nederland levert aan de ziekenhuizen die wel openstaan voor nieuw onderzoek.

Zo gezegd, zo gedaan. Afgelopen dinsdag net gedaan of mijn neus bloed en bij het Dijklander loopgips laten aanmeten. Vervolgens woensdagavond de brace laten aanmetenbij de fysio. In mijn beleving bizar dat het ziekenhuis mij met dat halfbakken loopgipsje de deur uitstuurt en de brace een slecht idee vindt. Die brace is echt een verademing en de forums op internet staan vol met succesverhalen. Zelfs van mensen die na 8 weken de brace niet eens meer af willen doen.

Daar staan we dan op donderdagochtend om 9 uur. Klaar om te vertrekken. Krukken mee, brace om, tromboseprikken in de tas. Dat gaven ze bij het Dijklander nog wel even mee: "Je hebt een verhoogde kans op een longembolie en dan ben je natuurlijk wel in een apenland". Fijn. Bedankt. Om klokslag 9 uur staat Hamza voor de deur en die is zo lief om ons naar Schiphol te rijden. Het is natuurlijk toch een beetje spannend. We geven elkaar op Schiphol bij de vertrekhal een dikke knuffel en we hobbelen Schiphol binnen. In de dichtstbijzijnde toilet ramt Davey die eerste prik in een geschikte buikplooi en zijn we klaar om de assistentie op te zoeken.

Ook dat is allemaal goed geregeld op vliegvelden. Davey deed één telefoontje van een minuut naar KLM en alles was geregeld. In een rolstoel gingen we om alle rijen heen en binnen een half uur zaten we achter de douane te genieten van een lekker broodje en een cappuccino. Wij kunnen dit, is direct het gevoel dat overheerst.

Bij de gate aangekomen word je ook als eerste het vliegtuig ingelaten en de crew van KLM aan boord is ook super behulpzaam. We mochten voor een gereduceerd tarief zelfs upgraden naar businessclass, maar we hadden prima stoelen met voldoende ruimte dus we bleven lekker zitten. Hele vliegtuig vol met Indiërs dus kregen we alvast een voorproefje van de cultuur: uitgebreidt roggelen, de neus ophalen en kuchen zonder een hand voor de mond. We stijgen op en dus is er geen weg meer terug. We gaan voor tenminste 2 weken rondreizen door India en Nepal. Afhankelijk van hoe dat gaat plakken we er al dan niet nog een aantal dagen in Dubai aan vast.

Aangekomen op Dehli airport staat ook daar direct weer een rolstoel en een mannetje voor ons klaar om ons te begeleiden. In het vliegtuig hebben we veel bewogen (ook gelopen met krukken) om de kans op trombose te minimaliseren. En voor volgende reizen hebben we geleerd dat dit cruciaal is. Veel bewegen tijdens de vlucht zorgt er echt voor dat je veel meer uitgerust aankomt. We worden geduldig langs de security geloodst en onze tassen worden niet eens gecontroleerd. Tot aan de taxi worden we begeleidt en we stuiven de nacht van New Dehli in.

We hebben de eerste twee nachten vóór de tour een vijfsterrenhotel geboekt om echt even helemaal bij te komen. Het been is toch redelijk gehavend en niet helemaal pijnvrij. Maar na een korte nacht zitten we op vrijdagochtend toch al redelijk fris aan het eerste Indiaase ontbijt. Na het ontbijt gaan we weer lekker naar de kamer om nog even goed bij te slapen. Uiteindelijk zitten we om 17 uur bij het zwembad om een typische Indiaase lunch te verorberen: pizza en mini loempia's. Heerlijk die exotische keuken.

Om 20 uur zitten we in het hotelrestaurant. Butterchicken en Lamb Saag staan op het menu. De Indiaase keuken is rijk aan smaken, geuren en kleuren. Het eten is echt waanzinnig en dat hopen we natuurlijk de gehele reis te mogen ervaren. Na het eten gaan we gewoon weer lekker het bedje in. De brace kan tijdens het douchen lekker af en ook dat is natuurlijk een verademing. Je kunt je been en je voet ook even lekker een beetje masseren om de doorbloeding op gang te brengen en de krampen er wat uit te krijgen. De eerste hordes zijn genomen. Omdat we zoveel geslapen hebben zijn we nu eigenlijk totaal niet moe en het duurt een hele poos voordat we in slaap vallen. Klein jetlagje zijn we wel gewend, dat is even een dag of 2/3 wennen en in het ritme komen.

Vandaag (zaterdag) zitten we rond 10 uur aan het ontbijt. Helaas is het zwembad gesloten omdat er een Bollywood film wordt opgenomen. We zitten nu dus lekker in de tuin van het hotel aan een cappuccino met een zandkoekje. Onder een parasol met een heerlijk buitentemperatuurtje kruipt de dag aan ons voorbij. Om 18 uur hebben we de eerste bijeenkomst voor de tour en dan nog een rustig avondprogramma. Gevoelsmatig zijn we klaar voor morgen, de eerste dag waarin we echt op pad gaan.

Uiteraard houden we jullie op de hoogte! Lezen jullie mee?

Tot snel!